Grote contrasten

Daar zijn we dan alweer, met weer een hoop nieuwe ervaringen en verhalen rijker. Sinds het laatste reisverslag hebben we er een aantal dagen werken op de verloskamers en een aantal dagen ontzettend genieten op Zanzibar opzitten. Een enorm groot contrast, waar we soms best aan moeten wennen. De afgelopen dagen op de verloskamers hebben we een aantal dingen meegemaakt die ons niet in de koude kleren gingen zitten. Zo hebben we afgelopen vrijdag een erg beladen dag gehad waarbij we een bevalling hebben begeleid van een vrouw die naar de verloskamers kwam met niet vorderende uitdrijving. Het was niet duidelijk hoe lang ze al had geperst, maar de hartslag van het kindje was nog goed. Helaas was dat niet voor lange duur, de hartslag van het kindje ging opeens omlaag en herstelde niet meer tijdens het persen. Op dat moment wilden wij meteen actie ondernemen en het kindje er zo snel mogelijk met de vacuumpomp uitkrijgen. Dat was op dat moment de snelste en beste optie, omdat een spoedkeizersnede hier gewoon niet mogelijk is in 15 minuten. Daar moet je toch echt zo'n 30-40 minuten voor rekenen. Helaas kennen ze actie-reactie niet echt en gaat er veel te lange tijd overheen voordat er een beslissing wordt genomen. Omdat de arts uiteindelijk voor keizersnede wilde gaan, zijn we hier eerst nog over in discussie gegaan en hebben we benadrukt dat het ECHT niet goed ging met het kindje en het er NU uit moest. De arts volgde ons dringende advies op en er werd een vacuum gedaan. Helaas kwam het kindje erg slecht ter wereld en moest we hem helpen met ademen. Na 40 zenuwslopende minuten beademen pakt het kindje het redelijk op en begon het zelf een beetje te ademen. De nurse-midwifes zeiden na afloop dat ze nooit zo lang zouden hebben beademd. Het was voor hen heel leerzaam om te zien dat dit kindje na zo lang beademd te zijn, toch redelijk goed herstelde. Omdat wij constant een goede hartslag hoorden, was dat voor ons reden om te blijven beademen. Diezelfde dag lag er ook een vrouw op de verloskamers met een grote buik, waar er wel eens twee in konden zitten. We hebben allebei geprobeerd te voelen hoe de kindjes lagen, maar dat was voor ons heel slecht te voelen. Ze zou een echo krijgen om te kijken hoe de kindjes lagen en afhankelijk daarvan voor een spontane bevalling gaan of een keizersnede ondergaan. Omdat wij druk waren met bovenstaande bevalling, zijn we niet meegegaan met de echo. Toen ze terugkwam van de echo werd ons verteld dat ze een keizersnede zou krijgen. Wij waren net klaar met de bevalling, dus is Esther meegegaan met de keizersnede en Imke bleef achter om het kindje in de gaten te houden dat we net hadden beademd. Tot grote schrik werd er geen tweeling uit de buik gehaald, maar een kindje met een enorm groot gezwel in de nek van ongeveer 3,5 kg. In totaal woog het kindje 6 kg. Het kindje heeft zo'n tien minuten geleefd en overleed daarna. Naast dat het erg naar was om te zien, was het ook erg frustrerend om te zien hoe het personeel op de operatiekamer er mee omging. De sfeer was een beetje lacherig en iedereen wilde foto's van en met het kindje. De moeder kreeg het kindje meteen te zien, maar toonde geen emotie. Voor ons is dat heel moeilijk om te begrijpen. Het was een erg beladen en indrukwekkende dag. 's Avonds laat zijn we nog teruggegaan om te kijken hoe het met het kindje ging dat we hadden beademd. Zijn conditie was gelukkig iets verbeterd, maar we weten niet wat de overlevingskansen voor dit kindje zijn voor de toekomst. Toch konden we zo wel iets fijner op reis gaan naar Zanzibar. Wel heel gek dat je het ene moment bezig bent om een kind te redden, terwijl je een dag later op strand ligt te genieten van de zon en de zee. Echt twee totaal verschillende werelden. Aan de ene kant misschien ook goed om even afstand van te nemen van alle narigheid die we zien en alle indrukken te laten bezinnen. Op Zanzibar is het prachtig en genieten we heel erg. We hebben een dag gesnorkeld en twee dagen gevuld met strand, zee, beachvolleybal en souvenirtjes kopen op de masaimarkt. Nieuwjaar hebben we gevierd op een van de mooiste feesten in de wereld! Zo'n twee duizend mensen van verschillende nationaliteiten kwamen bij mekaar om het nieuwe jaar in te luiden. Het was een geweldig feest waarbij we veel hebben gedanst op onze blote voeten in het zand en op de dansvloer. De avond eindigde helaas in mineur toen Imke erachter kwam dat ze op de dansvloer bestolen is van haar mobiel en slippers. Echt een hele teleurstelling en een top begin van het nieuwe jaar! Happy new year!

We blijven hier nog tot vrijdag en dan gaan we terug om weer op de verloskamers te werken en beginnen we met trainingen geven in Helping Babies Breathe. We hebben vorige week al onze materialen gegeven aan de verloskamers, ze waren er ontzettend blij mee! Een aantal wilden gelijk het werkboekje hebben om er thuis in te kijken en studeren. Verder waren ze heel blij en dankbaar voor de doptone, beademingsballonnen en alle andere medische spullen. Namens het personeel van de verloskamers: ontzettend bedankt voor jullie bijdrage!

Liefs Esther en Imke